زمینه وهدف: آمار بالای تصادفات ناشی از بروز تخلفات و نقض مقررات ترافیکی توسط کاربران می­ باشد. بنابراین لازم است تحقیقی انجام شود که عوامل اجتماعی مؤثر بر مشارکت اجتماعی کاربران در رعایت مقررات ترافیکی بررسی و عوامل تأثیرگذار شناسایی و تقویت گردند. هدف اصلی پژوهش حاضر «تبیین عوامل اجتماعی مؤثر بر مشارکت کاربران در رعایت مقررات ترافیکی» می ­باشد. روش: تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی-تحلیلی با تکنیک پیمایشی می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ­ای چند مرحله­ای، تعداد 384 نفر از کاربران ترافیک ناحیه غرب تهران بزرگ، به عنوان جامعه آماری انتخاب و پرسشنامه طراحی شده در اختیار آنان قرار گرفت. اطلاعات به ­دست آمده از طریق معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی به کمک نرم افزار SMART PLS2 تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: یافته ­ها نشان داد، متغیرهای اعتماد اجتماعی، منزلت اجتماعی پلیس، رضایت مندی از عملکرد پلیس و آنومی بر مشارکت اجتماعی کاربران در رعایت مقررات ترافیکی تأثیر دارد. متغیر اعتماد اجتماعی با ضریب تأثیر بتا (355/0)، منزلت اجتماعی پلیس (289/0)، رضایت مندی از عملکرد پلیس (259/0) به ترتیب بیشترین تأثیر را بر مشارکت اجتماعی کاربران در رعایت مقررات ترافیکی دارد و متغیر آنومی با ضریب تأثیر (128/0-) تأثیر معکوس بر مشارکت اجتماعی کاربران در رعایت مقررات ترافیکی دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که با استفاده از متغیرهای اعتماد اجتماعی، منزلت اجتماعی پلیس، رضایت مندی از عملکرد پلیس و آنومی تنها می­ توان 53 درصد از متغیر مشارکت اجتماعی کاربران در رعایت مقررات ترافیکی را پیش بینی نمود و باید برنامه­ریزی و اقدامات ویژه ­ای توسط پلیس برای تقویت اعتماد اجتماعی، منزلت اجتماعی و رضایت مندی از عملکرد پلیس در جهت افزایش مشارکت کاربران در رعایت مقررات ترافیکی انجام شود.

مقدمه: قضاوت درخصوص تاثیر مداخلات در ارتقا سطح ایمنی حمل و نقل کشور مشکل است زیرا مداخلات مورد ارزیابی خارجی قرار نگرفته است. در این مطالعه تاثیر اجباری شدن استفاده از کمربند ایمنی در مرگ های ناشی از سوانح ترافیکی کشور مورد بررسی قرار گرفت.روش کـار: در یک مطالعه مداخله ای قبل و بعد در طول زمان داده های مربوط به شدت سوانح ترافیکی (فوتی یا جرحی مشخص شده توسط پلیس راهور) که درطول یک سال قبل تا دو سال پس از اجرای قانون اجباری شدن کمریند ایمنی سال 1384 جمع آوری شده است طبقه بندی شده مورد مقایسه قرار گرفت و اثر مداخله نیز سنجیده شد.یافته ها: درصد تصادفات منجر به فوت به دنبال اجرای قانون اجباری شدن کمربند ایمنی نشان داد که از 13 درصد تصادفات در یک سال قبل از اجرای این قانون به 9.7% (حدود اطمینان 9.9 -9.6) در سال اول و 11.4% (حدود اطمینان 11.6-11.3) در سال دوم پس از اجرای قانون رسیده است. در عین حال به نظر می رسد که روند کاهش فوتی ها ادامه دار نبوده و در سال دوم پس از اجرای قانون مجددا 1.6 درصد افزایش یافته با این که به حد سال قبل از اجرای قانون نرسیده است.نتیجه گیری: قانون اجباری شدن کمربند ایمنی در پایین آوردن شدت مصدومیت ها در سال اول مداخله موثر بوده است. در سال دوم اندکی کاهش نسبت به سال اول مداخله داشته است. لازم است اعمال قانون استفاده از کمربند ایمنی در جامعه مورد مطالعه تا نهادینه شدن فرهنگ استفاده عمومی از آن تداوم یابد و الزام استفاده در زمان رانندگی در هر شرایطی مورد تایید قرار گیرد.

بقا قانونمندی و پذیرش قانون ریشه در ساختارهای اجتماعی دارد و در رابطه بافرهنگ عمومی جامعه قابل بررسی است. هدف پژوهش حاضر شناخت رابطه بین میزان آگاهی از قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی با پیشگیری از وقوع جرائم راهور در بین شهروندان شهر کرمانشاه است. منطق پژوهش قیاسی و کمی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساختی بوده است. در این پژوهش، برای محاسبه حجم نمونه آماری لازم از فرمول کوکران استفاده شده است، حجم نمونه پس از محاسبه با استفاده از فرمول کوکران، با توجه به خطای نمونه گیری 05/0 و سطح اطمینان 95/0 با آماره مجذور کای برای یک درجه آزادی، مقدار n=384 است. برای پردازش اطلاعات، از نرم افزار آماری SPSS استفاده می شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد از هشت فرضیه مورد بررسی، پنج فرضیه تائید و سه فرضیه رد شده اند، یعنی سن و تحصیلات و هوش اخلاقی و آگاهی ترافیکی و آگاهی از قوانین راهنمایی و رانندگی رابطه مثبت و مستقیم با پیشگیری از وقوع جرم دارند ولی متغیرهای جنس و وضعیت تا هل و اشتغال رابطه ای با پیشگیری از وقوع جرم ندارند.

تصادفات رانندگی و ایمنی ترافیک در کشور ما به مساله ای بسیار حساس تبدیل شده است، به طوری که ذهن اکثر مردم و مسوولان را به خود مشغول کرده است. از سوی دیگر، تحقیقات نشان داده اند که عامل انسانی بیشترین سهم را در بروز تصادفات رانندگی به خود اختصاص داده است. در این مقاله راهکارهای ارتقای سطح ایمنی ترافیک و حمل و نقل از طریق فرهنگ سازی و آموزش رفتارهای ترافیکی به کاربران راه ها در قالب سه سناریو بررسی شده است. در سناریوی شماره 1 اهمیت و نقش فرهنگ و رفتار ترافیکی در بهبود ایمنی و روان سازی حمل و نقل ارزیابی و فرآیند AHP در تصمیم سازی برای بهسازی رفتار و فرهنگ ترافیکی بررسی شده است. آنالیز و تحلیل مساله نیز به کمک نرم افزار (Expert Choice) صورت پذیرفته است. سناریوی شماره 2 عوامل موثر بر فرهنگ ترافیک از دیدگاه مدیران و مسوولان پلیس و شهرداری را بررسی کرده و در سناریوی شماره 3 نحوه تعیین نیازهای آموزشی شهروندان در زمینه ترافیک در شهر اصفهان بحث شده است. نتایج حاصل از تحلیل و ارزیابی نشان می دهد که در میان تدابیر و سیاست های مختلف برای بهسازی رفتار و فرهنگ ترافیکی در راستای بهبود ایمنی و روان سازی حمل و نقل ، عنصر «آموزش و فرهنگ سازی در میان اقشار مختلف جامعه» بیشترین سهم را در میان مولفه های دیگر داراست.

امروزه نقش خودرو در زندگی انسان ها، نقشی انکارناپذیر است افزایش تعداد خودرو، ضعف زیرساخت های جاده ای، تراکم جمعیت و از همه مهم تر استفاده ناصحیح از این وسیله و کم توجهی و بی توجهی به مقررات راهنمایی و رانندگی معضل های فراوانی را برای کشور ایجاد کرده است. متوسط تلفات 25 هزار نفری و مصدومان بیش از 250 هزار نفری سوانح ترافیکی در سال از جمله این مشکلات است. هدف از این مقاله بررسی چگونگی آموزش قواعد و مقررات ترافیکی برای دانش آموزان شش کشور اروپایی: هلند، آلمان، انگلستان، سوئیس، سوئد و نروژ بود.امید که با انجام این پژوهش، نگارندگان راهی را فرا روی مسوولان آموزش فرهنگ نظم و ایمنی ترافیکی در کشور، از جمله مسوولان نیروی انتظامی، آموزش و پرورش و ... گشوده باشند.

ارتباط بین کیفیت زندگی، ایمنی و کاهش ضایعات و هزینه های ترافیکی و مخصوصا تصادفات با شاخص توسعه پایدار قبلا تاکید شده است. بر ارزش حیات و عمر انسان تعاریف و فلسفه ها و دیدگاه های گوناگون وجود دارد. در میان شیوه های مختلف ارزیابی اقتصادی تصادفات ترافیکی، شیوه «سرمایه انسانی» با وجود نارسایی که دارد همچنان در کاربرد پیشتاز است. در ایران این شیوه و شیوه «دیه» همچنان بیشترین کاربردها را دارند. وجود قانون، مقررات و دستورالعمل های به روز و استفاده از تکنیکهای ویژه، ارزیابی و ممیزی خطر قبل از اجرای طرح ها به همراه مجموعه ای از اقدامات مدیریتی و مشارکتهای مردمی و تحقیق و مطالعات سبب شده موفقیت های چشمگیری در ارتقا ایمنی جاده ای و کاهش ناشی از تصادفات نصیب کشورهای توسعه یافته شود. این اقدامات و تکنیک ها می تواند با پشتوانه قانون و مقررات و دستورالعملها در دستور کار طراحان و مجریان و مدیران بومی و محلی قرار گیرد. از تجارب کشورهای توسعه یافته می توان به نفع ایمنی جاده ای ایران بهره برداری کرد. در زمینه معرفی شیوه ارزیابی، تعریف تصادفات منجر به قتل، اقلام در برگیرنده هزینه تصادفات و قوانین و مقررات و دستورالعملهای کاربردی و کنترلی در مقیاس ملی کاستی وجود دارد. میزان هزینه های ترافیکی و تصادفات و انچه که بر مردم و مسوولین ترافیک تحمیل می شود بسیار بیشتر از مقادیری است که اعلان و یا تصور می شود.

سابقه و هدف: عوامل بروز تصادفات به سه عامل انسان، وسیله نقلیه و محیط یا جاده تقسیم بندی می شود. بر اساس مطالعات سهم انسان در بروز تصادفات بیش از نود درصد می باشد. بینایی یکی از حواسی است که به طور مطلق برای رانندگی ایمن لازم است. هدف مطالعه، بررسی تاثیر کوررنگی رانندگان در سوانح ترافیکی بود.روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی و طی سال های 94- 1391 بر روی 2089 راننده متقاضی کارت سلامت رانندگان مراجعه کننده به مرکز تخصصی طب کار «آرتا سلامت اردبیل» صورت گرفت. تعداد 65 نفر راننده کور رنگ با 130 نفر از رانندگان با دید سالم همان مرکز ازنظر سوابق سوانح ترافیکی ثبت شده توسط پلیس راهنمایی و رانندگی طی 5 سال گذشته موردبررسی و مقایسه قرار گرفت. نمونه ها با رضایت آگاهانه در مطالعه شرکت نمودند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری تی مستقل استفاده گردید.یافته ها: از مجموع 2089 راننده، 65 نفر (3.1%) با اختلال دید رنگی شناسایی شدند. بیشترین نوع کوررنگی به ترتیب شامل کوررنگی سبز (67.69%)، کوررنگی سبز-قرمز (23.07%)، کوررنگی قرمز (7.69%) و کوررنگی کامل (1.55%) بود. میانگین سنی رانندگان کور رنگ 45.25 با انحراف معیار استاندارد 11.027 و میانگین سنی رانندگان با دید سالم 42.67 با انحراف استاندارد 9.354 بود. تعداد 7 نفر (10.7%) از رانندگان کور رنگ و 26 نفر (20%) از رانندگان با دید سالم، حداقل یک بار طی 5 سال گذشته درگیر تصادف بودند.نتیجه گیری: رانندگان دارای بیماری های چشمی بیش از رانندگان سالم درگیر سوانح ترافیکی می شوند. شناسایی بیماری های چشمی رانندگان ازجمله کوررنگی هنگام صدور گواهینامه رانندگی می تواند در کاهش میزان تصادفات مرتبط با این بیماری ها موثر باشد.

زمینه و هدف: تصادفات وسایل نقلیه با عابران پیاده تهدیدی جدی برای زندگی انسان ها به ­شمار رفته و شناسایی نقاط حادثه خیز ترافیکی برای عابران پیاده به منظور مدیریت ایمنی تردد این قشر آسیب­ پذیر اهمیت زیادی دارد. لذا هدف این پژوهش تحلیل فضایی - مکانی سوانح ترافیکی عابران پیاده است.روش: پژوهش حاضر به روش توصیفی - اسنادی و با ماهیتی کاربردی و با هدف شناسایی عوامل محیطی و تأثیر آن در بروز سوانح ترافیکی عابران پیاده، مدل سازی و پیش بینی میزان وقوع سوانح مذکور به نگارش درآمده است. به منظور گردآوری آمار و اطلاعات موردنیاز، از روش کتابخانه ای و به منظور تجزیه وتحلیل داده های فضایی نیز از نرم افزارهای Geoda و ARCGIS استفاده شده است.یافته ها: یافته­ های تحقیق نشان دهنده وجود الگوی خوشه ای در پراکنش فضایی سوانح ترافیکی عابران پیاده می باشد. این تصادفات در جهت جغرافیای جنوب غربی - شمال شرقی، به مرکزیت ثقل مناطق مرکزی شهر تهران توزیع پیداکرده است؛ به طوری که کانون های اصلی وقوع سوانح ترافیکی عابران پیاده به ترتیب در محدوده مناطق 26، 15، 25، 5، 4 واقع شده است.نتیجه گیری: برای بررسی فراوانی سوانح ترافیکی عابران پیاده و اولویت بندی آن ها از تابع تراکم کرنل، شاخص نزدیک ترین همسایه و شاخص موران استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که کانون های اصلی وقوع سوانح ترافیکی عابران پیاده، بیشتر متناظر بر موقعیت جغرافیایی بزرگراه های شهر تهران اعم از بزرگراه آزادگان (محدوده پل سعیدی، پل کاظمی، مقابل تره­ بار مرکزی)، بزرگراه امام رضا (ع)، میدان آقانور و پل افسریه، بزرگراه بابایی محدوده پل استخر تقاطع خیابان های مناطق مرکزی شهر تهران، بزرگراه امام علی (ع)،  بزرگراه بسیج، هم از حیث فراوانی در تراکم تصادفات عابران پیاده و هم شدت تصادف منجر به فوت و جرح، در ردیف حادثه خیزترین مناطق پرخطر با تراکم خیلی زیاد می باشند.

صدور مجوزها به عنوان یکی از موانع اصلی کسب وکارها مطرح شده است. آنچه این مقاله بر آن متمرکز است، ضرورت تفکیک بین «مقررات زدایی» به معنای عام، از «مجوززدایی» به معنای خاص است. با وجود اینکه «مجوززدایی»، بخشی از «مقررات زدایی» محسوب می شود و درواقع، مجوززدایی پیش نیاز مقررات زدایی محسوب می شود، اما حذف یا لغو قوانین و مقررات مخل و مزاحم تولید و کسب وکار را باید از حذف مجوزهای دست وپاگیر و مخل برای کسب وکار، تفکیک کرد. مقوله مقررات زدایی، نیازمند ورود جدی مجلس و دولت برای شناسایی قوانین و مقررات مخل و مزاحم و به ویژه انجام فرایندها و رویه های «تدوین و تنقیح قوانین و مقررات» و «ارزیابی تاثیرات قوانین و مقررات» است. اما مقوله مجوززدایی، به طور خاص نیازمند ورود دولت از طریق نهادی ستادی و عالی و همچنین هریک از وزارتخانه ها برای لغو و حذف مجوزهای دست وپاگیر، رویه های ضدرقابتی و رفتارهای مخل محیط کسب وکار است. برخلاف شناسایی و حذف قوانین و مقررات مخل کسب وکار، مجوززدایی با توجه به مختصات بوروکراسی امروز ایران، مستلزم اصلاح رویه ها و ترتیبات نظام اداری است که بسیاری از آنها، ناشی از رفتارهای خلاف قوانین و مقررات و خودسرانه و بی نیاز از اقدام های تقنینی است. توجه بیش از حد به نظام قانونی و تصویب مکرر قوانین و مقررات، سوای آنکه به پدیده آسیب رسان تورم قوانین انجامیده است، سبب نادیده انگاشتن ضعف ها و نقصان های نظام بوروکراسی شده است.